Дистант дәрес

Иртә белән бик соң тордым,

Сәгатьтә – сигез икән.

Расписание карадым:

Беренче дәрес тиздән.

Ашыктым ботка ашарга,

Тиз генә мин чәй эчтем.

Тешне выж-быж чистарттым да –

Ноут ачарга киттем...

Берзаман айфон шалтырый:

«Синең Зум ачыламы?

Минеке никтер ачылмый»

– Минем дә ачылмады!...

Ничектер без Зумнан кердек,

Нигәдер ишетелми.

«Ишетеләме?» – диештек,

Юк, никтер ишетелми!

Шулай үтте минут утыз,

Беренче дәрес бетте.

«Ярар» – диде укытучыбыз, –

«Менә сезгә өй эше».

Икенче дәрес башланды –

Без тагын Зумнан кердек.

«Бүген сезгә тест» диюгә,

Без коелышып иңдек.

Беренче өч соравына

Җаваплар биргән идем,

Шулвакыт китте SMS:

«Кая, ничек эшләдең?»

Тестка җавап биргән саен,

Күбрәк SMS яуды:

«Плиз, плиз! Күрсәт әле!

Болар гына бит калды.”

Эшли-эшли, яза-яза,

Ерып чыктым мин моны,

Тик SMS дулкыннары

Көч җыеп кына барды.

«Эй! Алло! Плиз, алтынчысын! –

«Юк, эшем бар. Үзең тап» –

«Ну Фәрхул, ну плиз, бик зинһар!» –

«Тапсаң бит инетта бар!»

Пешә-пешә, тирли-тирли,

SMSка бүленеп,

Сизмәгәнмем бу дәреснең

Ахырына җиткәнен.

Тестның җаваплары китте

Ватсап аша апага.

Бер көнлек дистант-дәрес ул

Тигездер бер атнага!

Әмир Фәрхуллин, Мамадыш районы, Урта Кирмән мәктәбе, 8нче сыйныф.