Алим – уңган малай ул

Актаныш – туган җирем,

Ә Уразай – авылым.

Милләтем – татар минем.

«Шуңа горурланам», - дим.

Исемем була - Алим.

Бернәрсәдән дә калмыйм:

Футболга да йөрим мин,

Хоккейга да йөрим мин.

Балалар бакчасыннан соң

Өченче мәктәпкә килдем.

«Бик әйбәтләп белем алып

Чыгып китәрмен», - дидем.

Жәйге каникулларымны

Үткәрәм авылымда.

Апамнар һәм абыйларым

Өйрәтә барына да.

Кыш көне кар түгәбез

Бакчага чана белән.

Чишмәгә суга барабыз

Көянтә-чиләк белән.

Көз көне баланга диеп

Болынга ашыгабыз.

Жизнинең УАЗигына

Барыбыз да сыябыз.

Әби кала кул болгап,

«Исән йөрегез», - диеп.

«Сыерны савырга берүк

Кайтып җитегез», - диеп.