Мәзәкләр

Укытучы сорый:
— Кеше акыллыракмы, әллә хайванмы?
Әмир җавап бирә:
— Әлбәттә, хайван.
— Ни өчен?
— Чөнки мин этемә эндәшкәч, ул мине аңлый, әмерләрне үти. Ә ул миңа өргәндә, мин бернәрсә дә аңламыйм.

Математика дәресендә:
— Әмир, йөздән берне алгач, нәрсә кала?
— Ике ноль кала, апа.

— Әни, минем яхшы яңалыгым бар.
— Улым, әллә алгебрадан «5»ле алдыңмы?
— Әни, мин бит «яхшы яңалык» дидем, «могҗиза» димәдем...

Бер укытучы паркта ял итеп йөри икән. Шунда эскәмиядә моңсуланып утыручы бер укучысын күреп алган да:
— Галимов, ни булды сиңа, нишләп бер дә кәефең юк? — дип сораган.
— Утырыгыз әле яныма, Мөршидә Харисовна.
Укытучы килеп утырган.
— Аңлыйсызмы, Мөршидә Харисовна, эскәмия буялган һәм ул кибеп җитмәгән икән бит.