Яланаяк

ИСЕМСЕЗ

Дуслары - дус, ишләре - иш иде
Әле кичә генә дөньяда. 
Исем тапмыйм бүген берсенә дә,
Әверелеп җансыз кыяга,
Басып торам кыл уртада - 
Алар 
Әйләнә дә, никтер тулгана,
Керфек күтәреп бер карасам да,
Төсләреннән күңел болгана. 
Җавап көткән кебек соравына, 
Тора алар... аннан дәшәләр... 
Күз алдымда бары - теткәләнеп,
Сәләмәгә калган рәшәләр. 
Дуслары - дус, ишләре - иш иде. 
Ярлары да - бераз яр сыман. 
Исем тапмыйм бүген. 
Берсенә дә. 
Барысын да - бердәй ятсынам.

______________________________

ЮЛ

Җирдә безне йөрткән кайгылар бар. 
Җирдә безне көткән шатлык бар. 
Җирдә кыш бар. 
Сукмакларны күмеп, 
Яусын өчен ишеп ап-ак кар. 

Эз калмасын өчен кемнәрдәндер. 
Ә кемнәндер - калсын өченгә. 
Җирдә исәбе юк юаныч бар. 
Һәм аяныч. 
Җитә кешегә. 

Җирдә безне көткән язмышлар бар. 
Ялгышлар бар. 
Булмый аларсыз. 
Җирдә кыш бар. 
Ыжгырырга шашып: 
- Олы юлмы? Бәлки, табарсыз... 

Эзләгәнне, бәлки, табарбыз да. 
Эзләмәгән - үзе табылыр. 
Җирдә без бар. 
Без - табышмак әле - 
Җаваплары карга язылыр... 

Кубарылып, аннан очар - Илгә... 
Бурый-бурый-бурый 
Җанны кар... 
Кай фасылда яуса да ул карлар, 
Син... үзеңә юлны табып ал! 

...Кышкы дөнья буйлап 
Киләм атлап. 
Хәтерең, дип, истән җуймасын: 
Кайда салсаң, шунда нигезең бар, 
Кайда сүтсәң, шунда җыясың. 
 

Яланаяк

Мин бәхетне яланаяк күрәм.

Мин бәхетне күрәм – үтәли.

Балачагым болынында бабам

Әле һаман печән күбәли.

Әле һаман чыжлый чалгылары.

Әле һаман шул ук – иманы.

Мин ызаннар кичәм:

...Икәү... өчәү...

Тик аңламыйм һаман дөньяны.

Кануннарын аның.

Алымнарын.

Юк, аңламыйм.

Кем соң аңлатыр?! –

Бары киткәч, – ди ул, –                           

кемдер безне

Бүгенгедән күбрәк яратыр...

Җирдә чакта аңлау бирелмәгән,

Бирелмәгән никтер адәмгә.

И сихәтле бәхет!

Ул – хәләл дә.

Кем өчендер – үтә хәрәм дә.

Бәхет өчен туганмы соң без, дип,

Яланаяк – киртләч үрләргә...

Кирәк, бәлки, безгә тик – яшәргә.

Кирәк вакыт килгәч – үләргә.