Кешелеккә – мирас

...Туктар чиккә җитеп йөрәк какты, 
Сызлап, сыкрап, тулып, шешенеп. 
Күкләр елап калды, озатканда 
Кояш кебек якты кешене. 

Бәхилләшмичә дә китеп бардың 
Көтмәгәндә, уйламаганда. 
Кайтып инде безгә сөйләмәссең, 
Ниләр күрдең икән син анда? 

Җәйге җил китергән кайгы өне 
Тетрәндерде зират ташларын. 
Чал башларын түбән игән килеш 
Каршылады авылдашларың. 

Бүлмәңдәге урындыгың үкси, 
Кулларыңны куйган өстәлең. 
...Сабыйларның садә күңеленә 
Син орлыклы хис, төс өстәдең... 

Рәссам идең, моңлы җырчы идең, 
Һәм... шагыйрь дә идең, и-и-и, туган. 
Ник гомерең – кояш, иртә ауды 
Талант кыясында утырган?! 

Фаил!!! 
Син әле дә, алкышлыйсың кебек 
Рәссамнарча тормыш иртәсен. 
...Кешелеккә –мирас, талантыңда 
Исәннәрнең хәтер канатында 
Очышыңны дәвам итәсең!..