Безнең инкубатор: берничә көннән йомыркалар әйләнә башлады!

Күп­тән тү­гел без­гә ту­га­ны­быз ин­ку­ба­тор бү­ләк ит­те.  Егер­ме бер көн­нән йом­ры йом­шак че­би­ләр кө­тәр­гә куш­ты.  Без апам бе­лән бик шат идек.

Ме­нә бер­ни­чә көн үт­кәч, йо­мыр­ка­лар әй­лә­нә баш­ла­ды­лар. Кай­ва­кыт шун­дый та­выш бе­лән бо­ры­ла иде­ләр – кур­кып та ки­тә­сең. Ат­на­лар уз­гач, та­выш­ка да ия­лән­дек. Че­би­ләр чы­гар көн­нәр ки­леп җит­кәч, яңа та­выш бар­лык­ка кил­де. Ул «пик-пик» ди­гән та­выш. Юк ла, бу че­би­ләр та­вы­шы тү­гел, ә алар чы­га ди­гән­не аң­ла­та тор­ган сиг­нал иде. Ме­нә алар бо­рын төрт­те­ләр.

Шу­шы көн­не та­гын бер кы­зык­лы хәл бул­ды. Бу ир­тән­ге сә­гать ун­нар ти­рә­се иде. Без апам һәм әни­ем бе­лән урам­га сең­лем­не алып чык­тык. Без­нең ян­га чып­чык ки­леп төш­те. Ул оча ал­мый иде. Мин аны кул­га алып, өй­гә алып кер­дем, су бир­дем. Ул сел­ке­нә ал­мый иде. Бер ая­гы һәм ка­на­ты яра­лан­ган.

 Хә­зер­ге ва­кыт­та ул да без­нең өй­дә. Че­би­ләр дә чы­гып бет­те­ләр. Ми­нем  дус­ла­рым кү­бәй­де. Өй­нең бер поч­ма­гын­да чып­чык чыр­кыл­дый. Икен­че бүл­мә­дә бә­лә­кәй сең­лем әле кө­лә, әле көй­сез­лә­нә. Ише­гал­дын­да­гы оя­да че­би­ләр «чеп-чеп» ки­лә­ләр. Без­дә­ге кү­ңел­ле­лек!

Га­ри­по­ва Ра­ми­лә – Ба­лык Бис­тә­се ра­йо­ны Кү­гәр­чен ур­та мәк­тә­бе­нең 5 нче сый­ныф уку­чы­сы