Сәер “икеле”

Дәнис исемле малай шатланып мәктәптән кайтып барганда, таудан шуарга уйлады.

Сумкасына атланып, иптәшләре артыннан шуып китте. Берзаман караса: иптәшләре юкка чыкканнар! Менә шул вакытта гаҗәеп бер хәл булды: җир ачылды һәм Дәнис шунда шуып кереп китте.

Шуннан соң аның күзләре томаланды, тагын тау башына килеп чыкты! Бу хәл тагын кабатланды. Өченче тапкыр шуганда, Дәнис сикереп калды.

Дәнис сикергәч, аяк астындагы кар бата башлады!

- А-а-а-а, - дип кычкырып җибәрде ул. Һәм үзенең классында уянып китте!

Укучылар эчләре катып көләләр:

- Уяндыңмы!

Укытучы Дәнискә:

- Хәйруллин, тактага чык! Өй эшен аңлат, - диде.

Дәнис такта янында ыкы-мыкы килеп басып торды һәм “икеле” алды.

Менә шундый хәл булды Дәнис белән. Шуннан соң ул гел дәресләрдә игътибарлы булды, чөнки аның тагын бер “икеле” аласы килми иде.

Балык Бистәсе районы Күгәрчен мәктәбенең 5 нче сыйныф укучысы Шәмсевәлиев Рүзәл.