Түбәтәем, түбәтәй!...

«Кәләпүш мәктәбе»

«Түбәтәй» сүзе төрек телендә «түбе», «өс, түбә» дигәнне аңлата. Түбәтәйне Урта Азиядә, Әфганстанда, Иранда, Төркиядә, Идел буе татарлары, башкортлар үз итә.

Бик борынгы бабаларыбыз ук түбәтәйне яратып кигән. XV − XVI гасырда ясалган стена рәсемнәрендә үк түбәтәй формасындагы баш киемен күрергә мөмкин.

Сандыгы тирән - хәзинәсе бай

Түбәтәй − гади баш киеме генә түгел. Иясенең инсафлыгын, дингә бирелгәнен дә күрсәтә ул. Менә шуңа күрә дә халыкта диндар кешеләргә карата: «Ул түбәтәй белән туган», диләр.

Түбәтәйләрнең формалары бик күп. Көндәлеккә кия торган түбәтәйләрне карарак төстәге тукымадан, ә бәйрәмнәрдә кияр өчен затлырак тукымалардан эшләгәннәр. Байлар, сәүдәгәрләр энҗеле яки алтын-көмеш җепләр, укалар белән чигелгән түбәтәй киюне дәрәҗәгә санаганнар.

«Мин бит татар егете…»