Минем йокы

Кич җитсә дә, һич кенә

Керми күземә йокы.

Әнием йоклап киткән —

Җитез бугай аныкы...

Ә үземнең һич кенә

Килми әле ятасы:

Бар бит әкияттәге

Алмаларны сатасы.

Бер-ике юл укый да

Туктап кала әнием.

—  Йокла инде син дә, — ди,

— Күзеңне йом, нәнием!

Юк шул менә, һич кенә

 Йома алмыйм күземне!

—  Укып бетер, әнием!

Җыеп булмый түземне...

Әллә соң минем йокы

Адашып киткән микән?

 Уяу-сак күзләремнән

Куркынып үткән микән?

...Ә! Белдем мин, аңладым!

Килеп җитә алмаган,

Әнинең күзләрендә

Минем йокы йоклаган!

"ФАЙДАЛЫ ТУҢДЫРМА" КИТАБЫННАН