Мәскәүгә сәяхәт

Көн­нәр­дән бер­көн­не Ал­су исем­ле кыз Мәс­кәү шә­һә­ре­нә апа­ла­ры­на ку­нак­ка ба­рыр­га уй­ла­ган. Алар­ның авы­лы ур­ман эчен­дә ур­наш­кан. Авыл­дан чы­га тор­ган юл­лар­ны кар кү­меп кит­кән. Өй тү­бә­лә­ре, агач­лар кар­ны кү­тә­рә ал­мый­ча, сы­гы­лып тор­ган­нар. Ал­су бик кай­гыр­ган. Әти – әни­се бе­лән дә ки­ңәш­лә­шеп ка­ра­ган. Лә­кин алар да төп­ле ге­нә ки­ңәш би­рә ал­ма­ган­нар, ни­чек итеп аны оза­тып җи­бә­рә­сен бел­мә­гән­нәр.

...Ал­су йок­лар­га ят­кан. Уй­ла­на – уй­ла­на ти­рән йо­кы­га да тал­ган. 

...Һәм ул төш күр­гән...

Йо­кы­дан то­ра, юы­на, җы­е­на, әни­се бе­лән сау­бул­ла­ша да ише­гал­ды­на чы­га. Чык­са, бас­кыч тө­бен­дә үк сый­ныф­та­шы Ил­сур ка­нат­лы ча­на­да аны кө­теп уты­ра икән. Ал­су уты­ра да кар көрт­лә­рен туз­ды­рып очып та ки­тә­ләр, стан­ци­я­гә ки­леп тә тө­шә­ләр. Сау­бул­ла­шып ае­ры­лы­ша­лар.  Све­то­фор­да  җәя­ү­ле­ләр өчен яшел сиг­нал ка­бын­гач, Ал­су юлын дә­вам ит­кән. Кар­шы­сы­на  ай – ко­яш­тай ел­ма­еп күр­ше­се би­лет кү­тә­реп кил­гән. Үзе шун­дый ма­тур ки­ен­гән! Ал­су­га би­лет ки­рә­ген ка­ян бел­гән ди­ген?! Би­лет­ны ти­мер юл транс­порт ча­ра­сы­на ал­ган икән. Ме­нә бә­хет! Чи­рат­та да то­ра­сы бул­ма­ган! По­езд­га ке­реп утыр­гач, юл­даш­ла­ры бе­лән та­ныш­кан.  Бер сә­гать­тә Мәс­кәү­гә ба­рып та җит­кән. По­езд да ка­нат­лы икән бит!

Ал­су­ны Мәс­кәү кар­шы ал­ган. Лә­кин баш­та мет­ро­ны ки­чәр­гә ки­рәк әле! Бу юл­ны да бик тиз үт­кән. Җир ас­тын­да да, җир өс­тен­дә Мәс­кәү кай­ный! Бас­кыч­ның бер­се ме­нә, бер­се тө­шә. Шак­ка­та ин­де Ал­су. Авыл­дан чык­ка­ны юк бит! Мет­ро­дан чы­гу­га, аны икен­че сый­ныф­та­шы үзе­нең җи­ңел ав­то­мо­би­ле бе­лән кар­шы ала. Ал­су ап­ты­рап бе­тә. Ка­ян бел­гән­нәр соң сый­ныф­таш­ла­ры аның юл­га чы­га­сын?! Үзе 6 нчы сый­ныф­та укый, үзе ав­то­мо­биль йөр­тә, дип уй­лый.

Төр­ле транс­порт ча­ра­ла­рын, хәт­та йөк ав­то­мо­биль­лә­рен дә узып, све­то­фор сиг­нал­ла­ры куш­кан­ны үтәп, Кы­зыл мәй­дан­га да ки­леп җи­тә­ләр. Мон­да­гы ке­ше­нең күп­ле­ген кү­реп, Ал­су­ның ба­шы да әй­лә­неп куя. Сый­ныф­та­шы аңа Кы­зыл мәй­дан­ны, мав­зо­лей­ны, бик ма­тур үтә кү­рен­мә­ле сте­на­ла­ры бул­ган кү­пер­не, Ку­ту­зов һәй­кә­лен, Мәң­ге­лек ут­ны күр­сәт­кән, та­рих­ны сөй­лә­гән. Ниш­ләп­тер ан­да җәй ва­кы­ты икән. Ал­су та­гын ап­ты­ра­ган, мин кыш кө­не кит­кән идем бит, ди. Ул ба­сып тор­ган урын­да бик ма­тур агач­лар үс­кән­нәр. 

Яф­рак­ла­ры әк­рен ге­нә аның би­те­нә ка­гыл­ган­нар, ир­кә­лә­гән­нәр...

      – Кы­зым, тор ин­де, – ди­гән та­выш­ка Ал­су йо­кы­дан уя­нып кит­кән. Әни­се

би­тен сый­пый икән.

     – Нәр­сә бул­ды, кы­зым? Бит­лә­рең ал­су­лан­ган, үзең ары­ган­сың, үзең

шат­лан­ган­сың,  – ди­гән әни­се.

     – Мин Мәс­кәү­дә йөр­дем, әни, – дип җа­вап бир­гән Ал­су. Һәм үзе­нең

күр­гән тө­шен, ан­да­гы дус­ла­рын сөй­лә­гән.

Һәм нык­лы бер фи­кер­гә кил­гән ул. Ку­нак­ка җәй кө­не ба­рыр­га ки­рәк! Дө­рес транс­порт сай­лап, юл ка­гый­дә­лә­рен тө­гәл үтә­сәң, ыша­ныч­лы юл­даш­лар оч­ра­са, дус­ла­рың яр­дәм ит­сә, бер­нин­ди кар­шы­лык­сыз сә­я­хәт­тә йө­реп кай­тыр­га мөм­кин икән! Хы­ял­лар чын­бар­лык­ка ту­ры ки­лә!

Зә­лия Мир­га­ли­мо­ва, Ак­та­ныш ра­йо­ны, Те­лә­кәй мәк­тә­бе, 6нчы сый­ныф.