Көчек алдылар миңа...

4Б СЫЙ­НЫ­ФЫ  УКУ­ЧЫ­СЫ АЙ­ГИ­ЗӘ ШӘЙ­ХЕТ­ДИ­НО­ВА 

ШИ­ГЫРЬ­ЛӘ­РЕ

Зи­лә

Чык­ты Зи­лә урам­га,

Бе­лә­сез­ме, ни ки­де?

Ал­ды­лар аңа күл­мәк,

Бик ях­шы ма­тур бү­ләк.

Зи­лә шат­ла­нып кө­лә,

Күл­мә­ге­нә сө­е­нә.

Мәк­тәп

Яңа уку елын­да

Ки­ре кил­дек мәк­тәп­кә.

Бе­лем алыр­быз ди­еп,

Ты­ры­шып укыр­быз ди­еп,

Биш­ле алыр­быз ди­еп,

Ал­дан ба­рыр­быз ди­еп

Ант бир­дек әни­ләр­гә.

Яңа уку елын­да

Кил­гәч та­гын мәк­тәп­кә,

Күп нәр­сә­не бел­ми­без,

Оны­тыл­ган ба­ры­сы.

Үт­кән сый­ныф­ка ки­ре

Кай­тыр­га ки­рәк бу­лыр,

Укыр­га ки­рәк бу­лыр.

Кө­чек

Кө­чек ал­ды­лар ми­ңа,

Бик шат­лан­дым мин аңа.

Кө­че­гем со­ры төс­тә,

Сө­е­неч­тән  мин күк­тә.

Аш­кы­нып кай­там өй­гә,

Кө­че­гем аны бе­лә.

Мин аңа сө­як би­рәм,

Кү­зен­дә шат­лык кү­рәм.

Ал­тын яф­рак

Ме­нә ал­тын көз җит­те,

Көз­ге су­ык­лар кил­де.

Көз­ге су­ык­лар кил­гәч,

Ал­тын яф­рак ко­ел­ды.

Ал­тын яф­рак­лар ма­тур!

Бит­лә­ре кыз­гылт-са­ры.

Нин­ди тыл­сым­лы, ямь­ле

Көз­нең  шун­дый көн­нә­ре.

Бе­рен­че кар

Ме­нә ап-ак кар яу­ды,

Агач­лар­ны кап­ла­ды.

Яу­ды-яу­ды да яу­ды,

Ан­нан соң тук­тап ал­ды.

Та­гын ява баш­ла­ды,

Өй­ләр ин­де кап­лан­ды.

Яу­ды ул бө­тен җир­гә:

Кыз­лар­ның чәч­лә­ре­нә,

Та­гын яу­ды кул­лар­га,

Мәк­тәп­ләр­гә, юл­лар­га,

Бит­ләр­гә, кер­фек­ләр­гә,

Эреп кер­де күз­ләр­гә.

КА­МИ­ЛӘ ӘХ­МӘТ­ҖА­НО­ВА , 3Б СЫЙ­НЫ­ФЫ

Көз ки­лә

Яф­рак сар­гая баш­лый,

Кош­лар ки­тә көнь­як­ка,

Су­ык та якы­ная.

Нин­ди ва­кыт икән бу?

Аң­ла­дым мин: көз ки­лә

Күз яшен тү­гә-тү­гә.

Ал­тын көз

Һәр агач­ның яф­ра­гы

Са­ры төс­кә бу­ял­ган.

Кил­де без­гә ма­тур көз –

Сап-са­ры­дан ал­тын көз.

Ал­тын көз ди­без ин­де,

Көз­не бик-бик яра­тып.

Көз бит ку­нак­ка кил­гән

Ма­тур күл­мә­ген ки­еп.

АЛ­СУ СӘГЫЙ­РО­ВА,  3Б СЫЙ­НЫ­ФЫ.

Кү­бә­ләк

Очып йө­ри кү­бә­ләк,

Ка­нат­ла­ры тү­гә­рәк.

Ни­чек ул шу­лай оча?

Ап­ты­рар­лык та­ма­ша.

Көз­нең сал­кын көн­нә­ре

Ир­түк то­рам мин һәр­көн,

Ма­тур җы­рым­ны җыр­лыйм.

Көз­нең сал­кын кө­не дә

Кур­кыт­мый ми­не бер дә.

Кил­де ин­де сал­кын­нар,

Мин йө­ри­мен мәк­тәп­кә:

Ан­да бе­лем алыр­га,

Дә­рес­ләр­не ка­рар­га.

Өй­гә кай­там

Көз кил­де, кош­лар җы­лы як­лар­га очып ки­тә,

Яф­рак­лар да сар­гай­ды, сал­кын көн­нәр дә җи­тә,

Ме­нә мин өй­гә кай­там се­ңе­лем­не ка­рар­га,

Өй эш­лә­рен эш­лә­гәч, аның бе­лән уй­нар­га.