Эләкте бит зур чабак

Матур җәйге көннәрдә

Кайткан идем авылга.

Кармак тора эленеп –

Күзләрне кызыктыра.

Кердем, мин, тизрәк өйгә

Әтиемнән сорарга,

Сүз әйтергә өлгермәдем,

Әти әйтте: «Балыкка!»

Иртән торып, чәйләр эчеп,

Киттек балык тотарга.

Икебездә дә кармак.

Ерак түгел барырга.

Менә елга күренде.

Кешеләр коена, көлешә,

Ә безнең кармак суда,

Балык белән серләшә.

«Эх, – дидем мин әтигә, –

Зур балык эләксә иде,

Ялтрап-ялтырап көн буе

Чиләктә ятса иде!»

Елга мине ишетте,

Биеде минем кармак.

Тартып алдым, карасам,

Эләкте безгә чабак.

Тагын бик күп балык тоттык,

Чиләктә урын беткән.

Өйгә кайткач балыктан

Пешерер әни бөккән.

Руслан Логинов, Чаллы шәһәре, 52нче мәктәп.