Мәзәкләр баганасы

- Әни, мин поч­мак­ка ба­сып то­рыр­га кит­тем, ә син ста­кан ва­тык­ла­рын җы­еп ал, - ди

***

- Га­лия Фә­ри­тов­на, мин дә­рес­ләр­дән ир­тә­рәк кит­сәм бу­ла­мы?

- Юк.

- Ни өчен?

- Ә си­нең көн­дә­ле­гең­не күр­гә­нең бар­мы?

- Юк.

- Ми­нем дә аны бер ай күр­гә­нем юк ин­де.

- Ә сез күз­ле­ге­гез­не сөр­теп ка­ра­гыз.

- Вә­ли­ев, ту­пас кы­лан­ма! Бар, ир­тә­гә ир­түк әти­ең бе­лән кө­тәм...

- Әйт­тем бит, җи­бә­рә­чәк.

***

- Мин кеч­ке­нә­дән үк ба­ян­да уй­нап, ак­ча эш­ли баш­ла­дым.

- Кон­церт­лар­да­мы?

- Юк ла, өй­дә. Мин уй­на­ма­сын өчен, күр­ше­ләр ак­ча тү­ли иде.

***

Әни­се Ка­мил­гә:

- Улым, ни­гә си­нең көн­дә­ле­гең поч­мак­та то­ра?

- Ә мин аңа ике­ле ал­ган өчен җә­за бир­дем.