Җиңү яулаганнар онытылмас!

Җиңү яулаганнар онытылмас!

Басып кергән дошман Җиребезгә,
Герман иле сугыш башланган.
Авылларны, шәһәрләрне җимереп,
Җиргә күпме бомба ташлаган.

Җинү яулап кайтырга сүз биреп,
Фронтка киткән күпме әтиләр. 
Авыр эштән газап чиккән толлар,
Һәр көн саен арткан ятимнәр. 

Сугыш! Сугыш! Күпме кара кайгы, 
Күпме авырлыклар китергән. 
Балаларның киләчәккә дигән, 
Якты өметләрен үтергән... 

Без бәхетле буын, азатлыкта,, 
Һәм муллыкта гына яшибез. 
Җинү яулаганнар онытылмас! 
Бердәмлектә бергә көчлебез!

Сугыш

Герман иле басып кергән безгә,
Дошман аткан, аскан, яндырган.
Авылы белән халык юкка чыккан,
Кемнәрнедер әсир калдырган.

Авылларны көл иткәннәр алар,
Кол иткәннәр, халкым чыдаган.
Авыр газап кичерсә дә халкым,
Ахыргача түзгән чыдаган.

Танкларга каршы барган, алар,
Үлемнән дә куркып тормаган.
Ятим калган күпме балаларнын
Балачагын сугыш урлаган.

Җир тетрәгән бомба шартлавыннан,
Хәрәбәләр калган ишелеп.
Мондый кансызлыкны, вәхшилекне,
Булмыйдыр ул онытып, кичереп. 

Рәмзия Вәлиева