Әти бе­лән без бер ко­ман­да

Кыш­кы ка­ни­кул­да без әти бе­лән Ка­зан шә­һә­рен­дә үт­кә­рел­гән бад­мин­тон яры­шы­на бар­дык. Бу ярыш бе­рен­че тап­кыр гы­на үт­кә­ре­лә. Һәм ул «Бад­мин­тон - семья Та­тарс­та­на» дип ата­ла. Без әти бе­лән урын алып бул­мас дип ку­рык­кан идек. Кур­ку­ы­быз ях­шы­га гы­на бул­ды: приз­лы өчен­че урын­ны яу­ла­дык.

Ә ярыш ту­рын­да сөй­лә­сәк - ул бик озак бар­ды. Ко­ман­да­лар да күп иде. Якын­ча 140лап ко­ман­да (га­и­лә) кил­де. Ко­ман­да­лар күп бул­ган­га кү­рә, 4 төр­кем­гә бүл­де­ләр: А, В, С, D. Без­не D төр­ке­ме­нә керт­те­ләр. Ко­ман­да­лар көч­ле иде. Без­нең ра­йон­нан 4 ко­ман­да кат­наш­ты. Авыл­дан - өч, ра­йон­нан - бер. Һәм бу төр­кем­нәр­не та­гын кеч­ке­нә төр­кем­нәр­гә бүл­де­ләр. Без 5нче төр­кем­дә идек. Дүрт ко­ман­да үза­ра ярыш­тык. Бу ярыш­ны без­нең өчен Яңа ел бү­лә­ге дип тә әй­теп бу­ла.

Ми­нем­чә, мон­дый ярыш­лар бик ки­рәк. Алар дә­вам­лы бул­сын­нар иде. Без әти бе­лән та­гын кат­на­шып, җи­ңү­че­ләр бу­лыр­га те­ли­без.