Каз өмәсе

Каз — ул иң борынгы кошларның берсе. Әби-бабаларыбыз казны элек-электән үк бик яратып үстергән. Мамыгыннан мендәр ясаганнар, ә итеннән төрле милли ризыклар, бәлешләр пешереп ашаганнар.

Каз өмәсе — татар халкының милли бәйрәме ул. Көз ахырында, гадәттә, авылларда каз өмәләре уза. Ул, бүтән өмәләрдән аермалы буларак, башыннан азагына кадәр кызлар өмәсе. Анда берничә хатын-кыз күмәкләшеп, уен-көлке сөйләп, җырлый-җырлый каз йолкый. Аннары чистартылган казларны көянтәләргә асып, су буенда чайкап кайталар. Казларны юып кайтышка, хуҗабикә каз маенда коймак, тәбикмәк пешереп, чәй әзерләп көтеп торган. Бүгенге көндә дә бу йола-бәйрәм дәвам итә. 

Без дә мәктәбебездә уңыш бәйрәмендә «Каз өмәсе» күренешен тасвирлап күрсәттек. Шигырьләр сөйләдек, җырлар җырладык, күмәк «Каз канаты» биюен башкардык.

Әти-әниләргә, әби-бабаларыбызга әлеге кичәбез бик ошады. Бәйрәмебез ахырында тәмле ризыклардан, каз бәлешеннән авыз итеп, өйләргә таралыштык. Бу кичә бик күңелле узды. 

Амалия Нәбиуллина, Тукай районы Новый поселогы урта мәктәбе, 2нче сыйныф.