Җәйгә хат

Ту­гыз ай­дан ки­леп җи­теп, үзең­нең як­ты ко­я­шың, җы­лы көн­нә­рең бе­лән ми­не сө­ен­де­рер­сең дип өмет­лә­нәм. Ми­нем күп ке­нә хы­ял­ла­рым, план­на­рым бар. Иң бе­рен­че­дән, Са­бан­туй бәй­рә­мен кө­тәм. Ан­да­гы уен­нар­да кат­на­шып, бү­ләк­ләр алыр­га әзер­лә­нәм. Күп ке­нә дус­лар бе­лән уй­нар­га хы­ял­ла­нам, су ко­е­ныр­га, ба­лык то­тар­га һәм та­гын бик күп эш­ләр эш­ләр­гә җы­е­нам. Сый­ныф­таш­ла­рым бе­лән та­би­гать­кә чы­гып ке­рер­без. Күп ке­нә җир­ләр­гә ял итәр­гә ба­рыр идем. Ка­зан шә­һә­ре­нә ту­ган­на­рым­ның хәл­лә­рен бе­лер­гә, шә­һәр­нең ма­тур җир­лә­ре­нә экс­кур­сия ясар­га уй­лыйм. Укыр­мын, язар­мын, мәк­тәп ту­рын­да да оныт­ма­мын. Га­фу ит ин­де, җәй, ми­ңа си­нең бе­лән сау­бул­ла­шыр­га ту­ры ки­лә. Сау бул, ка­дер­ле җәй!

Әмир Кә­ри­мул­лин, Ба­лык Бис­тә­се ра­йо­ны, Кү­гәр­чен мәк­тә­бе, 6нчы сый­ныф.