Каникул эштә узды

Җәй кө­нен без төр­ле­без төр­ле­чә үт­кәр­дек. Ла­герь­лар­да ял ит­тек, су ко­ен­дык, әти-әни­ләр­гә бу­лыш­тык. Кай­бер­лә­ре­без ка­ни­кул­да эш­ләп тә ка­ра­ды. Күр­ше авыл кы­зы Ру­зия Га­лә­вет­ди­но­ва рес­то­ран­да офи­ци­ант бу­лып эш­лә­де.  

– Оша­ды­мы соң? – дип кы­зык­сын­дым мин.

– Әл­бәт­тә, оша­ды! Ан­да бит ат­мос­фе­ра бү­тән, җәй кө­не һәр­ва­кыт өй­дә то­ру да туй­ды­ра бит.

– Озак эш­лә­дең­ме?

– Җәй­нең ба­шын­нан бир­ле.

– Ки­лә­чәк­тә офи­ци­ант һө­нә­рен сай­лар идең­ме соң?

– Юк. Офи­ци­ант бу­лу – җи­ңел тү­гел. Ва­кыт­лы­ча эш­ләр­гә бу­ла.

– Җәй кө­не эш­ләү те­лә­ге үзең­дә ту­ды­мы, әни­лә­рең ки­ңәш ит­те­ме?

– Үзем­дә бил­ге­ле. Те­лә­гең бул­ма­са, эш­ләп бул­мый.

– Эш­тә кы­зык­лы шә­хес­ләр бе­лән оч­ра­шыр­га ту­ры кил­мә­де­ме?

– Әле күп­тән тү­гел ге­нә без­дә уз­ган бер ча­ра­ны сәх­нә ар­тис­ты Ра­мил Шә­рә­пов алып бар­ды. Ан­дый сә­ләт­ле ке­ше­ләр­не якын­нан кү­рү ба­ры­бер дә кы­зык ин­де!

Фи­рү­зә Иб­ра­һи­мо­ва, Яңа Чиш­мә ра­йо­ны, Чал­лы Ба­шы мәк­тә­бе.