Өч якын дус

Без гаиләдә бишәү: әти, әни, ике абыем һәм төпчек кыз мин.  Иң кечкенәсе булгач, билгеле инде, миңа игътибар да күбрәк эләгә. Абыйларым шәһәрдә булгач, көн дә миңа шалтыратып,  кайгыртып торалар. Әти-әнине әйтәсе дә юк...

Гаиләбезне бик дус дип саныйм. Абыемнарның дуслыгына кемнәр генә шаккатмый икән?!  Яшь аермасы бер генә ел булгач, алар бер-берсен кайгыртып үскәннәр. Унике-унөч елдан иң көтеп алган кыз булып мин туганмын. Хәзер без өч якын дус. Олы абыем узенең ролен шулхәтле оста башкара, исең китәрлек. Уртанчы абыем белән безнең һәрвакыт хәлебезне белеп, кирәк чакта ярдәм итеп тора.

Безнең дуслыгыбызда мин әни-әтинең роле зур. Чөнки алар һәрдаим дус булыгыз, сез бертуганнар бит, дип торалар.

Шулай итеп яхшы гаилә кешегә куп нәрсә бирә. Гаиләң булса , югалмыйсың.

Гүзәлия Рәсүлова, Әгерҗе районы, Кадыбаш мәктәбе укучысы.