Әни, мин бит җир­гә якын­рак!

Әни­се:

– Улым, ни­чек шу­лай пыч­ра­ныр­га бу­ла ул?

Биш яшь­лек Азат:

– Әни, мин бит җир­гә якын­рак!

***

Укы­ту­чы:

– Вә­ли, «Тү­тәл­дә ки­шер, кә­бес­тә, ре­дис­ка» үсә ди­гән җөм­лә нәр­сә­ләр­дән то­ра?

– Яшел­чә­ләр­дән!

***

– Әни, ми­нем си­ңа ях­шы хә­бә­рем бар!

– Улым, ал­геб­ра­дан «биш­ле» ал­дың­мы әл­лә?

– Мин бит ях­шы хә­бәр, ди­дем, тыл­сым­лы ди­мә­дем, әни...

***

Укы­ту­чы:

– Ба­ла­лар, кай­сы­гыз га­җә­еп ту­ры ки­лү­ләр­гә ми­сал ки­те­рә ала?

Вә­ли:

– Ми­нем әти­ем бе­лән әни­ем­нең туй­ла­ры бер көн­не бул­ган!

***

Азат әни­се­нә зар­ла­на:

– Ва­кыт биг­рәк тиз уза. Уя­нып та җит­ми­сең, ин­де мәк­тәп­кә дә соң­га ка­ла­сың...

***