Бер бирә Ходай

Бер бирә Ходай

“Кәрәз экранлы телефон.

Эчендә анимелы фон.

Һәркөн эшли алты сәгать,

Сазга баткан, чык, ниһаять!

Телефон – ул синең көзгең,

Әрәм була башың, күзең!” –

Диде әнисе улына,

Башка керсә иде аңа...

Зәңгәр томанга баткан ул,

Тиздән күзлек киячәк ул.

Аниме күп, гомер берәү,

Үтәр кызык эзләү, күзләү.

Вакытында тукта, давай,

Югыйсә, бер бирә Ходай. 

Зәңгәр баһадирлар

Килә көнбатыштан

Зәңгәр баһадирлар.

Боз, я таш алардан.

Күрәм, бер яварлар.

Тиздән күк – диңгездән

Яварлар тамчылар.

Тулган күңелләрне

Тагын да камчылар.

Мин ул тамчыларны

Уйлыйм күз яше дип,

Уллары кайтмаган

Аналар яше дип.

Уйлана аталар

Улларсыз калам дип,

Сугышның тискәре

Ягы ачысы дип.

Кайта көнбатыштан

Киткән баһадирлар.

Тетелгән җаннардан

Төрелгән болытлар. 

Әмир Фәрхуллин, 15 яшь, Мамадыш районы Кече Кирмән авылы