Баланы ничек эшкә өйрәтергә?

Кызым Сәрия кечкенә чакта, башыма бер әйбәт идея килде. Туктале, мәйтәм, теләсә нинди эшне эш итеп түгел, ә олы дәрәҗә итеп күрсәтсәң, ничек була микән?

Билгеле бер вакыт җиткәч, бөтен баланың да олылар эшләгәнне эшлисе килә башлый бит инде. Менә савыт-саба юарга кызыкты бу.

— Мин дә юыйм әле, — ди кызым.
— Уенчыкларыңны җыештырсаң, юарсың, — дигән булам, башкача бу кызык эшне аңа тапшырмаячагымны тавышыма чыгарырга тырышып.
Күрсәгез, кызымның андый тизлектә уенчык җыештырганын гомердә күргәнем булмады! Савыт-саба да юылды. (Сыйфатына тукталып тормыйбыз, иң мөһиме — бала сөенә-сөенә юды).
Бер атуда ике куян булды бу, кыскасы.

Алга таба да шулай китте: тузан сөртәсең килә икән — шкафыңдагы киемнәреңне матур итеп төреп куй, пылесос тотасың килә икән — өстәлеңне җыештыр...

И рәхәткә чыктым! Бала сөенә-сөенә эшкә өйрәнә бит!

Тик... Озакка бармады бу... Күпмедер вакыттан соң бала савыт юу, тузан сөртүләрнең грамм да бәйрәм түгел икәнен төшенә башлады. Идея шәп иде, югыйсә.

Дуслар, ә сез балаларыгызны ничек эшкә өйрәттегез? Бүлешегез әле.
ГҮЗӘЛ МӘРДӘНОВА.