"Бабаңа сәлам әйт!"

Быел булды ул. Район сабан туенда. Йөрим шулай хатын белән кибетләр карап. Бер карчык каршыма чыкты да миңа карап тора.

-Нәрсә, әбекәй, бик ошадым мәллә? - дим.

Бер сүз дә әйтмәде бу, китеп барды. Бераздан тагын каршыма килеп чыкты, тагын төбәлеп карап тора. Мин дә карап торам моның күзенә - кызык бит. Болай җүләр кебек тә түгел. Өсте-башы да әйбәт, шәһәрдән кайтканга охшаган.

- Синең бабаң бармы? - дип сорый бу карчык.

- Бар, - мин әйтәм.

- Исеме Насыйбулламы? - ди.

- Насыйбулла, - дим.

- Фамилиясе Шәйдуллинмы, - ди.

- Шәйдуллин, - мин әйтәм.

- Аның әтисенең исеме Гобәйдулламы?

- Шулай, - дим.

- Аңа сиксән җиде яшьме, - ди.

- Шулай бугай, - дим.

- Исәнме әле ул?

- Исән-сау...

Әбекәй минем аркамнан сөйде дә:

-Бабаеңа сәлам әйт. Хәдичәдән диген, - дип китеп барды.

Хатын белән көлештек. Өйгә кайткач бабайга сөйләдем ниләр булганын. Теге әбинең сәламен тапшырдым.

-Сәламәт булсын, - диде бабай.

Минем:

- Ә кем ул Хәдичә? - дип соравыма:

- Мин каян белим. Беткәнмени дөньяда Хәдичәләр, - дип кырыс кына җавап бирде дә умарталар карарга чыгып китте.

- Туфан абый, ничек уйлыйсыз, кем булды икән ул Хәдичә әби?

-Мин каян белим. Беткәнмени дөньяда Хәдичәләр, - дидем дә, эчтән генә Насыйбулла абзыйдан көнләшеп куйдым. Оныкларың аша сәлам әйтеп җибәрерлек Хәдичәләрең булса иде ул.

1997