...“Син көлгәндә чишмә чылтырый!” – диде Ул бүген. Көлүемнән туктап, мин Аңа борылып карадым: күзләрендә йолдызлар бии, ә йөзе кояштай балкый иде. Шунда мин гүя кошка әйләндем – карлыгач булып Аның күңел күгендә очтым, аккош булып карашының нурларында коендым, тургай булып керфекләрендә канат кагындым... Мин бәхетле, бик-бик бәхетле!