Ишекләр

Ишек безне җилләрдән,

Эссе-салкыннан саклый,

Җилләтәсе булса гына

Кеше ишекне япмый.

Төнгә каршы ябыла,

Көндезен, иртән ача.

Кунаклары күп килсә -

Ишекләрен киң ача.

Ишек күп төрле була:

Агач, тимер, пыяла.

Кайсы җиңел ачыла,

Кайсы авыр ябыла,

Кайсы этешле була,

Я үзйөрешле була,

Я ул пинкодлы була,

Я ул гел ачык була.

Шундый ишекләр була.

Син аны ачып кергәч,

Күңелгә моңсу була,

Я күңелең шат була.

Әдәп белән япмасаң,

“Тешләүче” ишек була,

Бармакны кыстыручы

Бик “җилле” ишек була.

“Исән генә йөреп кайт” –

Дип калган ишек була,

Күркәм сүзне әйтергә

Каян алырга була?

Ишекләрне ача – ача

Зур юллар үтеп була!

Төрле ишекләрне ачсаң –

Үз юлың табып була!

Күңел ишеген ачсаң –

Матур сүз табып була!