Айгөл Әхмәтгалиева автор яңалыклары
-
Сыер йөзә беләме? (Айгөл Әхмәтгалиева)
Быелгы яз әллә ничек кенә килде. Тиз генә, сиздермичә генә.
-
Җиңүче (Айгөл Әхмәтгалиева хикәясе)
Көндәшләр дә дуслар булып куя кайвакыт, Айгөл Әхмәтгалиева хикәясе шул хакта.
-
Без ачасы серләр бар
Әй, яратмыйм да инде шул тарих дәресен.
-
Көй
Яфраклар коела да коела. Алар әле күбәләк кебек бөтерелә-бөтерелә аяк йөзенә килеп сарыла, әле йөзләгән нәни кояш булып, баш очында уйнаклый.
-
Кызыл чәчәк, ак чәчәк…
Ильяс кызу-кызу атлаган шәйгә кесә телефонына күз төшереп алды: дәрес башланырга әле ярты сәгатьләп вакыт бар иде.
-
Безнең чишмә
–Ил-сө-я-әр! – Агач баскычка менеп басам да, ишек ярыгына авызымны куеп, бар көчемә кычкырам.
-
Җирсү
Бу юлның очы-кырые юк иде, ахыры. Инде икенче тәүлек баралар – диңгезгә җитү түгел, чыпчык тезен күмәрлек инеш очратсалар да бер хәл булыр иде.
-
Кичер мине, әти!
27нче ноябрьдә язучы, драматург, журналист, мөхәррир Айгөл Әхмәтгалиеваның туган көне. Игътибарыгызга язучының «Кичер мине, әти!» хикәясен тәкъдим итәбез.
-
Бәйсез
Тагын эләгер инде. Берсе чыгып бармак янаган булыр, икенчесе сүзсез генә баш чайкар, өченчесе: "Җитте, бәйләп куям үзеңне!", дип кырт борылып кереп китәр.
-
Чын әкият
Урман читендә кечкенә генә буйлы бер чыршы үсеп утырган. Ул шундый матур булган: ямь-яшел туннан!
-
Ул бит берәү генә
Мин көндәлек яза башладым. Яшел тышлы калын дәфтәр кинәт кенә иң якын сердәшемә әйләнде дә куйды.
-
Учларында кояш бар
***
-
Табыш
Әнисе күзләрен тутырып Айратка төбәлде. Бу карашка берни белән чагыштырып булмый торган наз да, ана горурлыгы да сыйган иде. Тик нигәдер малайның күңел түрен оялу хисе телеп үтте...
-
Әби, Илнур һәм шигырь
Шулай да була ул...
-
Дуслар
— Ба-ак! Нәрсә, үрдәк тавышы димәкче буласызмы? Юк шул, белмәдегез. — Ба-ак! Әһә, бака дисез инде. Тагын ялгыштыгыз. — Ба-ак! А-ак! Гармун уйныйм мин. Дөресрәге, уйнарга маташам. Җелегенә төшеп сорый торгач, әти тәки алып кайтты бит кибеттән.