Яши бер песи

Һәркемнең үз тормыш йомгагы тәгәри.
Язмышы авыр песинең. Күңеле тулган.
Йоннары ялтырамый, күзләре караңгы,
Тамагы да туймый, бик каты йончыган.

Кышын суык, җәен эссе, ачлык кичерә,
Кешеләрдән яхшылык күрми, бары йөгерә.
Кем дә аны сыйпамый, туйдырмый. Кызганыч,
Ташлар белән аталар, я булмаса, төкерә. 

Ләкин ул өметен өзми, күңелен җимерми,
Яши анда яхшылык, сүнмәс якты ут булып.
Кемдер аны күрер дә яратыр дип ышана,
Тормышы үзгәрер. Килер бәхет тулып.

Насыйпов Самир, «Ак каурый» әдәби түгәрәге әгъзасы, Чаллы шәһәре, 41 мәктәп.

Фото Фрипик сайтыннан.