Җанлы курчак – сеңелкәш

Безнең гаилә бик зур булса да, мин әнидән энекәш сорап аптыраттым. Әни миңа «сиңа бернинди энекәш кирәкми» диде. Мин әниемә үпкәләдем. Әти минем яныма килеп: 

- Кызым, апа булу - ул бик авыр эш, - диде . 

- Ничек инде авыр?

- Син аны карарсыңмы?

- Әйе, әтием, ә ничек аны карарга? 

- Менә шул-шул, кызым. Син әле үс бераз, шунда без сиңа энекәш алып кайтырбыз. Ә хәзер мин сиңа матур курчак бүләк итәрмен.

Чыннан да әти миңа зур матур курчак бүләк итте. Мин  курчакны күргәч тә шатланмадым, чөнки мин энекәш сораган идем. Әти:

- Кызым, ни булды? Курчак ошамады мәллә?

- Миңа энекәш кирәк, җансыз курчак түгел, - дидем.

- Нәрсәгә соң сиңа энекәш?

- Мин аның белән уйнар идем. Башка балалар кыерсытса, мин аны саклар-яклар идем . Ә болай мин беркемне саклый, беркемне яклый алмыйм.

Өч-дүрт ел үткәч, миңа сеңелкәш алып кайттылар.

Гарипова Рамилә – Балык Бистәсе районы Күгәрчен урта мәктәбенең 6 нчы сыйныф укучысы.