Табышмаклар (Мансур Сафин)

Әйе, “Ашыкма!” – ди,

                                    кышка

Кызыл агач – семафор:

Бүген утлы тәлгәшләргә

Кунаклаган тәүге кар...

                                    (налаб,шәлиМ)

   *         *        *

Бу Олуг Шарга урман-күл,

Халыклар, илләр тулган! –

Боз түбәтәен кигән  ул,

Экватор  бавын буган.

                                            (ысуболг  риҖ)

*          *         *

Туфрак астыннан эшләпә

Калкып чыкты  урманда –

Сихерләнеп басып торам

Яңа  гномик  туганда.

                                                      (әбмөГ)

*         *         *

Таллык буйлап

зәңгәр елан

Авыл читтеннән уза;

Дулкынланып, әллә кая

Зәңгәр койрыгын суза...

                                                        (шенИ) 

 *          *         * 

Чык эчендә йөзик-йөзик,

Үләннәрне чабып  өзик,

Болында яшел хәтфәле

Сукмаклар салып узыйк. 

                                                         (ыглаЧ)

*         *         * 

Корт бал җыя

                      бу агачтан,

Мәш килеп ара-тирә!

Ә кабыгын суга  салсак,

Мунчаласын мул  бирә.

                                                         (әкЮ)

  *          *         *

Җиде сабый – җиде аваз

Биш кылда яши, биеп:

Җырчы  апалар сөенә,

“Нинди матур көй!”- диеп.

                                                          (ралатоН)

  *           *          *

Күктә көтү-көтү йөри,

Яңгырлар килә алып,

Йөзеп туйгач

              күк йөзендә,

Йокларга  ята, талып...

                                                     (тылоБ)

   *          *         *

Галәм түрендә йөзүче

Көмеш көймә нурга бай –

Моңландыра, сагындыра

Тугай якларны бу ...

                                                             (йА)

*         *         *

Түгәрәк тәрәз аркылы

Күл һаваны  күзәтә.

Шул тәрәзне ябып,

                          салкын

Балыкчыны йөдәтә.

                                                          (екәБ)

*         *         *

Этажларны тоташтырып,

Агач юл өскә  менә -

Чокыр-чакырны үткәндәй,

Адым саен сөртенәм...

                                                          (чыксаБ)

*        *        *

Көмеш бөркет булып оча –

Саклый туган ягымны,

Һава чиге  тынычлыгын,

Мин бәхетле чагымны!

                                                   (чыкчо ибрәХ)

*        *        *

Көндез билне кочып йөри –

Билкәемне ярата,

Ә төн җиткәч,  ял итүче

Еландай сузылып ята.

                                                             (шеаК)

*         *        *

Галәмнәрне гизеп йөри

Киек Каз  юлларыннан,-

Сәлам илтә йолдызларга

Җир-Ана  улларыннан.

                                                    (ыбарок сомсоК)

  *         *         *

Җиде төрәнле сабанкай

Кояш

          төсле буразналар

Аның артыннан сузган.

                                                  (ерепүк тавалаС)

*         *         *

Көймәмнең ак канаты бар –

Җил иссә -  киерелеп китә:

Су дәрьясында,

                    ашкыныплар,

Сәяхәтләргә  илтә!

                                                           (нәклиҖ)

  *         *         *

Сапласаң да, сапсыз кала.

Озын койрыгы – җептән.

Үзе нәзек,  үзе җитез –

Беләсең аны күптән.

                                                 (әнЭ)

                                  *          *          *

Бу капкорсакның эчләре

Мыҗ тулы малай-шалай:

Күкертле башларын

                           сызсаң,

Ут дөрләп кулны ялый.

      (ыбак ыпрыШ)

*          *          *

Күзлек түгел – ике күзле,

Сәнәк түгел – ике япьле,

Пычак кебек үткен йөзле:

Шушы сыйфатлар

                      сәбәпме? –

 Кисү эшендә сәләтле...

                                                 (ычйаК)

*          *          *

Иртә-таңнан ук шакый:

- Тук – тук - тук!

Кунака килдеңме?

Юк, юк, юк.

Әллә соң син ачмы?

Тук, тук, тук!

Кәефләрең шәпме?

Шук, шук, шук!..

                                              (наркуТ)

         *          *          *

Канаты бар, әмма очмый –

Йөгереп йөри чүл буйлап.

Куркып, башын комга тыга.

Әйт әле исемен, уйлап!

           (суартС, ышок авәТ)

          *          *          *

Кызыл тараклы быргычы

Тәкәббер атлап уза.

Иртә-таңнан: “Торыгызчы! –

Диеп, моң-тавыш суза.

                                 (чәтӘ)