Мәзәкләр

Апасы, Кәрим мәктәптән кайтып кергәч, сорый икән:
— Син мәктәптә яхшы укыйсыңмы?
— Әйе, — дип җавап бирә малай.
— Алайса әйт әле, икегә икене тапкырлагач, ничә була?
— Дүрт.
— Афәрин! Мә шуның өчен сиңа дүрт кәнфит.
— Эх... — дип авыр сулый Кәрим. — Белгән булсам, ун дигән булыр идем.

Винни-Пух Пятачокка әйтә икән:
— Минем шәп идея бар. Әйдә бәйрәм оештырабыз. Син зур тәмле торт аласың...
— Ә син?
— Ә мин сиңа бәйрәмгә кунак булып киләм.

— Алло! Бу Мөршидә Хәкимовнамы? Илһам бүген мәктәпкә килә алмый, авырый.
— Яхшы, мин кем белән сөйләшәм?
— Бу мин, минем әти.