Хәй­лә­кәр тыч­кан

Яшә­гән, ди, бул­ган, ди, бер пе­си ма­лае. Бик ма­тур ко­яш­лы көн­не ул урам­га уй­нар­га чы­гып кит­кән. Юл­да аңа бер тыч­кан оч­ра­ган. Ә пе­си ма­лае тыч­кан­нар бе­лән бер дә дус бул­ма­ган. Тыч­кан­ны кү­рү­гә, ачуы чык­кан да куа да баш­ла­ган. И-и-и ку­рык­кан тыч­кан! Тиз ге­нә йө­ге­реп өе­нә ке­реп кит­кән. Өй­дә аның ба­та­рея бе­лән эш­ли тор­ган уен­чык тыч­ка­ны бул­ган икән. Уен­чык тыч­ка­нын әк­рен ге­нә ишек поч­ма­гы­на куй­ган ул. Ә ишек ар­тын­да тыч­кан­ны пе­си ма­лае сак­лап то­ра икән.

– Әһә, ме­нә эләк­тең ин­де, – дип пе­си ма­лае уен­чык тыч­кан­га таш­лан­ган. И-и-и куа икән тыч­кан­ны пе­си, то­та гы­на ал­мый, ди. Уен­чык тыч­кан­ның ба­та­реясе утыр­ган­чы пе­си ма­лае аның ар­тын­нан йө­ге­реп йөр­гән, тә­мам хәл­дән тай­ган. Ә бу ва­кыт­та аның ни­чек чап­ка­нын тыч­кан кү­зә­теп, рә­хәт­лә­неп кө­леп тор­ган. Пе­си арып агач тө­бе­нә ба­рып егыл­гач кы­на, әк­рен ге­нә ат­лап яны­на кил­гән һәм:

- Ар­дың дамы­ни? – дип көл­гән ди. – Ә мин әле та­гын рә­хәт­лә­неп уй­нар­быз ди­гән идем!

Гү­зә­лия Га­ли­е­ва, Аз­на­кай шә­һә­ре, 3нче «Ай­сы­лу» ба­ла­лар бак­ча­сы.