Бәләкәч

Рузил лифт ишеге каршында утырып торган сап-сары көчеккә дәште. Кечкенә эт баласы, колакларын салындырган көе, башын иеп, лифтка керде дә ишек янындагы бер почмакка сыенды. Кап-кара күзләре белән  малайга тутырып  карады.  Рузилнең әтисе көчек белән малайга күз төшереп елмайды, аннары лифт төймәсенә басты. Ишекләр шыгырдап ябыл­дылар, һәм лифт кузгалып китте.

Рузил бу көчекне әле беренче мәртәбә күрә иде. Ул игътибар белән эт баласының кара борынына, ак койрыгына, сары тәпиләренә карады.

—   Тәпиеңне аксаткансың бит, бәләкәч. Ташка бәрдеңме? Авырткандыр инде, иеме?

Бәләкәч тәпиен ялап куйды.

—  Мин дә, кичә йөгергәндә, аякны авырттырдым. Әнием аягыма массаж ясады, аяк төзәлде. Сиңа да массаж ясатырга кирәк. Бик рәхәт була ул, — дип, сүзен дәвам итте Рузил.

Эт баласы, башын күтәреп, Рузилгә карап алды.

—  Минем әнием — табибә. Ул кичен генә кайта шул. Син безгә кунакка килсәң, әнием тәпиеңә мас­саж да ясар иде, аны бәйләп тә куяр иде.

Көчек төчкереп җибәрде. Рузилнең әтисе:

—  Әле син суык та тидергәнсең икән, — дип, эт баласы янына килеп чүгәләде һәм башыннан сый­пады.

Бәләкәч, алсу телен чыгарып, олы абыйның ку­лын ялап алды.

Рузил дә, әтисе кебек, көчек янына килеп чү­гәләде.

—  Аңа кайнар сөт эчәргә кирәк. Сөт эчеп, юрган астына кереп ятсаң тирлисең дә тереләсең, — диде һәм эт баласын сыйпый башлады.

Әтисе үз урынына китеп басса да, Рузил көчек янында калды.

—  Син нигә шундый моңсу, бәләкәч? Бер сер әйтимме? Минем дә кәефем юк шул. Бик яхшы дус­тым чит шәһәргә күчеп китте. Туп белән уйнарга бер иптәшем дә калмады. Ә син туп белән уйный беләсеңме? Белмәсәң, мин өйрәтәм. Менә тәпиең төзәлер дә, без бергәләп уйнарбыз.

Лифт туктады, ишекләр ачылды. Алар унберен­че катка менеп җиткәннәр иде. Көчек белән малай— караңгы лифттан якты коридорга чыктылар.

Рузилнең әтисе, малайның җилкәсеннән сөеп:

—  Бу — уникенче катта яшәүче Илдар исемле малайның көчеге. Алар безнең йортка күптән түгел генә күченделәр, — диде.

Рузил эт баласына карады һәм:

—  Без, бәләкәч, бүген синең янга килербез. Әни синең тәпиеңә массаж ясар. Аннары ишегалдын­да уйнарбыз, яме? — диде.

Көчек сөенеченнән, ахры, коридорны яңгыратып өреп алды да, койрыгын болгый-болгый, баскыч буй­лап уникенче катка йөгерде. Ул аксамый иде инде.

Рузил, яңа дус табуына сөенеп, әтисе белән бер­гә үз фатирларына юнәлде.