Саубул, кыш!

Кыш җит­мә­де ми­ңа бы­ел. Кыс­ка бу­лып то­ел­ды. Ка­ры­на кү­ме­леп уй­нап, чаң­гы­да шу­ып туй­ма­дым. Ә һа­ва­сы! Сулап туй­мас­лык саф. Күк­рәк ту­ты­рып бер су­лыш ал­саң да, җан­га рә­хәт­лек иңә, кү­ңел саф­ла­нып кит­кән­дәй бу­ла.

...Кыш кар­лы бу­ла ин­де, ди­яр­сез. Әм­ма дә лә­кин бы­ел­гы ке­бек кар­га юмарт кыш күр­гә­нем юк иде әле. Ур­ман сы­лу­ла­ры чыр­шы бе­лән на­рат­ка биг­рәк ки­ле­шә кар күл­мәк. Кар яс­ты­гы­на чу­мып утыр­ган йорт­лар­га да бу ха­ләт ошый ке­бек. Ка­ра­гыз әле, ка­дер­ле ку­нак­ны кар­шы ал­ган ке­бек кар сөл­ге­лә­рен ма­тур итеп элеп куй­ган. Кой­ма баш­ла­ры­на ос­та итеп бү­рек­лә­рен дә ки­гер­теп куй­ган. Ирен­мә­гән, ты­рыш­кан.

Сау­бул ин­де, ты­рыш кыш!

Таңсылу Ганиева, Чаллы шәһәре, 2нче гимназия.