Кыш килде

Килеп җитте кыш та.

Ай-яй, салкын тышта...

Өч ай торыр торса,—

Аның гомере кыска...

Тәңкә карлар сипкән,

Җирне ап-ак иткән;

Чыршы, каен, имән

Кардан чикмән кигән.

Саф һавага чыгып,

Таудан чана шуып,

Кышның салкыннарын

Җибәрәбез куып.

Ә кыш көлә-көлә

Битебездән үбә.

Алсу була безнең

Битләр шуңа күрә.

— Мин,— ди, — сезгә тиздән

Ёлкагызга киләм;

Яңа елны котлап,

Бик күп бүләк бирәм.

Чаңгы шусыннар дип,

Яудырдым мин кар, — ди, —

Оста шуучыга

Зур бүләгем бар,— ди.

Бабай килә диеп,

Җырлар өйрәнербез,

Гармун уйнап, биеп,

Җырлап җибәрербез.