Урман, урман... Сулаган һавабызны чистарта, тирә–ягыбызга ямь өсти, илһам бирә ул. Яшәү өчен энергия, көндәлек тормышыбызда кулланыр өчен чимал бирә.
Ә бит бер агачтан кулланырлык чимал аз чыкса да, ул агачны үстерү өчен дистә еллар кирәк. Шунлыктан, табигатьне саклау, кайгырту, баету — барыбызның да зур бурычы. Ләкин дәүләт күләмендә бу эш җайга салынса, тагын да нәтиҗәлерәк.
